Edytujesz Tom 6 - Rozbieżność (sekcja)

==== Zwiastun Piekła. Oczy Zła. 4. ====
[[File:Harbinger Of Hell. Evil Eyes. 4.ogg|right]]
''Jordan i Haddie pędzili przez jaskinię, a wrzaski umierających porywaczy odbijały się od ścian. „Co to było?”''

''„Nie przyjrzałam się i naprawdę nie mam ochoty!”, odkrzyknęła Haddie. Widzieli już światło, ale przeczuwali, że nie dadzą rady. „Nie zatrzymuj się!”, krzyknęła i odwróciła się, by stawić czoło ciemności uzbrojona tylko w latarkę.

''Syczenie i gruchotanie ucichły. Nie wiedziała, co robić dalej. Zmrużyła oczy i czekała. Nagle usłyszała szczęk zębów i setka czerwonych oczu zaczęła się do niej zbliżać.''

''Haddie cofnęła się i upadła na ziemię obok szkieletu trzymającego kukri w jednej ręce i rewolwer w drugiej. Natychmiast wyrwała bronie z kościstych dłoni i wstała, drżąc.''

''Potwór zbliżał się, sycząc i szczękając. Jego przeraźliwe oczy wpatrywały się w nią. Haddie widziała długie ramiona i palce ze szponami wielkimi jak noże. Podniosła rękę i wycelowała w głowę stwora. Pociągnęła za spust i…''

''Nic się nie stało.''

''Setka oczu spojrzała na rewolwer, potem znowu na Haddie.''

''„Cholera”.''

''Potwór syknął i zaatakował z rykiem. Haddie zrobiła unik. Ogromne szpony świsnęły jej nad głową i uderzyły w ścianę. Kawałki skał i kamieni spadły na dziewczynę.''

''Pokryta gruzem Haddie podniosła się i zaczęła uciekać przed bestią. Odwróciła się w unoszącym się kurzu i instynktownie poczuła nadchodzący atak, zanim faktycznie nastąpił. Jednym szybkim pchnięciem odcięła dłoń potwora ostrzem kukri. Monstrum wydało okropny pisk.''

''Haddie wykorzystała okazję, aby zadać cios w głowę, jednak stwór odchylił się i ostrze trafiło w kamienną ścianę. Kukri wypadło jej z ręki. Dziewczyna skoczyła na ziemię, gdy potwór znów rzucił się naprzód.''

''Haddie odruchowo chwyciła kamienną płytę. Bestia zaatakowała, ale chybiła i ponownie uderzyła w ścianę. Dziewczyna bez wahania uderzyła płytą w oszołomiony łeb. Rozległ się okropny trzask, którego miała jeszcze długo nie zapomnieć.''

''Potwór przewrócił się, a Haddie w przypływie adrenaliny zaczęła tłuc go po głowie i oczach. Gdy nie zostało już nic oprócz lepkiej, ciepłej miazgi, wypuściła z ręki pokryty krwią kamień i usiadła, żeby ochłonąć. Nie zdążyła jednak dobrze złapać oddechu, gdy usłyszała w ciemności narastający dźwięk szczękających zębów.''

''Ze zrezygnowanym westchnieniem Haddie podniosła się na nogi. Jej ciało przeszywał strach, szczękanie i syczenie stawały się coraz głośniejsze. Zacisnęła zęby, gdy tysiące czerwonych oczu rozjarzyły się w atramentowej czerni jaskini. Zrobiła kilka kroków w tył, a potem obróciła się na pięcie i zaczęła biec!''