Edytujesz Tom 6 - Rozbieżność (sekcja)

==== Zwiastun Piekła. Oczy Zła. 2. ====
[[File:Harbinger Of Hell. Evil Eyes. 2.ogg|right]]
''„Bandytów zaatakowano z zaskoczenia w dolinie w pobliżu ruin starego fortu”, powiedział brodaty mężczyzna w turbanie. „Nie wiem, co chcecie tam znaleźć. Większość ludzi trzyma się od tego miejsca z daleka jak od zarazy”. Wpatrywał się w nastolatków, jakby byli szaleni. „Trzeba było wrócić do hotelu razem z wujem. Nie ma tu niczego oprócz oczu. Pewnie nawet teraz nas obserwują”.''

''Haddie i Jordan nie odpowiedzieli. Nie chcieli też tłumaczyć, że wujkowi zabrakło odwagi na taką przygodę, że jest raczej producentem i że próbuje ukończyć powieść grozy, nad którą pracuje od dziesięciu lat. Zignorowali więc nerwowe mamrotanie przewodnika. Haddie przyglądała się cegłom z białego kamienia i jaskiniom otaczającym ruiny fortu. Miała dziwne wrażenie, że ktoś ich obserwuje.''

''Przewodnik powiedział: „Oficjalna wersja historii mówi, że oddział brytyjskich żołnierzy zginął tutaj w walce z gromadą zbirów”.''

''„A nieoficjalna?”, zapytała Haddie. Przewodnik patrzył na nią przez dłuższą chwilę. „Nieoficjalna wersja mówi, że zwrócili karabiny i miecze przeciwko sobie. Coś w tych jaskiniach pozbawiło ich rozumu”.''

''Haddie przyjęła to do wiadomości i zamknęła oczy, a Jordan filmował ruiny i jaskinie. Dziewczyna starała się uspokoić myśli i bicie serca. Zaczęła słyszeć coraz głośniejsze wrzaski wyżynanych ludzi. Gdy otworzyła oczy, zobaczyła migające pomarańczowe widma brytyjskich żołnierzy, którzy zabijali buntowników.''

''Jeden ze zbirów uciekał przed masakrą, a w ręce miał chyba coś ważnego. Haddie przeszła przez wspomnienie i podeszła do bandyty. Wciąż wpatrywała się w trzymany przez niego kawałek pękniętej kolumny. Mężczyzna desperacko wspinał się na skały i gruz. Pędził w kierunku pobliskiej jaskini, po piętach deptali mu żołnierze.''

''Jordan stanął za nią. „Zobaczyłaś coś?”''

''Haddie skinęła głową i wskazała na jaskinię, do której uciekł buntownik.''

''Przewodnik uniósł brwi. „Czas na mnie”, powiedział i odwrócił się od rodzeństwa. „Nie żebym uważał, że wam odbiło… Chociaż tak uważam… Ale muszę wrócić do domu, zanim żona zorientuje się, że mnie nie ma. Dziś moja kolej, żeby zrobić roti i odebrać dzieci ze szkoły”.''

''Haddie i Jordan patrzyli, jak przewodnik znika w spieczonej słońcem skalistej dolinie. Potem odwrócili się i podeszli do wejścia do jaskini. Długo wpatrywali się w ciemność w milczeniu. Jordan włączył latarkę w telefonie i gdy przygotowywali się, by wejść do środka, usłyszeli za sobą chrzęst kamieni. Brat i siostra odwrócili się powoli w kierunku wycelowanej w nich lufy karabinu.''