Zaloguj się
Zarejestruj się
Dead by Daylight Wiki
Eksploruj
Strona główna
Wszystkie artykuły
Interaktywne mapy
Navigation
Strona główna
Portal społeczności
Ostatnie zmiany
Losowa strona
Powiadom admina
Zasady Wiki
Przewodnik po Stylu Wiki
Community
Oficjalne Forum Gry
Pomoc Techniczna
Zgłoszenia Błędów
Oficjalny Discord Gry
Oficjalny Discord Wiki
Gamepedia
Gamepedia support
Zgłaszanie nieodpowiednich reklam
Help Wiki (EN)
Dane kontaktowe
Zaloguj się
Nie masz konta?
Zarejestruj się
Zaloguj się
Menu
Eksploruj
Więcej
Historia
Reklama
Dead by Daylight Wiki
oficjalna wiki
1206
stron
Eksploruj
Strona główna
Wszystkie artykuły
Interaktywne mapy
Navigation
Strona główna
Portal społeczności
Ostatnie zmiany
Losowa strona
Powiadom admina
Zasady Wiki
Przewodnik po Stylu Wiki
Community
Oficjalne Forum Gry
Pomoc Techniczna
Zgłoszenia Błędów
Oficjalny Discord Gry
Oficjalny Discord Wiki
Gamepedia
Gamepedia support
Zgłaszanie nieodpowiednich reklam
Help Wiki (EN)
Dane kontaktowe
Edytujesz
Tom 6 - Rozbieżność
(sekcja)
Powrót do strony
Edytuj
VisualEditor
Historia
Wyczyść
Dyskusja (0)
Edycja strony
Tom 6 - Rozbieżność
Uwaga:
Nie jesteś zalogowany. Jeśli wykonasz jakąkolwiek zmianę, Twój adres IP będzie widoczny publicznie. Jeśli
zalogujesz się
lub
utworzysz konto
, Twoje zmiany zostaną przypisane do konta, wraz z innymi korzyściami.
Filtr antyspamowy.
Nie
wpisuj tu nic!
=== W Poszukiwaniu Rzeczy Utraconych: Dzienniki, historie i notatki === ==== Arcus 02 ==== [[File:Arcus 02.ogg|right]] ''Przeglądam gryzmoły i notatki poprzednich, nieznanych mi mieszkańców i zdaję sobie sprawę, że powinienem przynajmniej spróbować je poukładać. Podczas czytania rozszyfrowuję kilka głosów ludzi trafnie nazywanych przeze mnie nieznajomymi, którzy podobnie jak ja mieli obsesję na punkcie Bytu i którzy tak samo zyskali szansę przeżycia wspomnień zapisanych we mgle. Dodam moje własne zapiski z przeszłości i ponumeruję je najlepiej, jak potrafię. Określę je jako „notes obscura”, albo po prostu „obscura”, i spróbuję określić, jak długo już tu jestem. Wydaje mi się, że znalazłem swoje pierwsze chaotyczne zapiski wśród częściowo zniszczonych dzienników nieznanych mieszkańców, mierzących się z nieskończonymi możliwościami leniuchowania z wyjątkiem jednej, której prawdopodobnie brakowało im najbardziej. Tej, której brakuje też mnie – przyjaźni, towarzystwa, popijania whisky z ojcem i oglądania Starożytnych przemierzających nocne niebo. Lub po prostu marnowania czasu z przyjacielem na szczerą dyskusję o wartości sztuki, muzyki, śmiechu i historii. Jedyne, co mi pozostało, to cudze wspomnienia. Doświadczenia z odzysku, które nieustannie przypominają mi o tym, co utraciłem lub prawie zapomniałem.'' ==== Obscura. Nieznani Więźniowe. ==== [[File:Obscura. Unknown Prisoners.ogg|right]] ''Znalazłem niezliczone dzienniki poprzednich mieszkańców rozrzucone po całej wieży. Chociaż myślę, że „mieszkańcy” to nie najlepsze określenie. Bardziej pasowałoby słowo „więźniowie”. Ośmiu lub dziewięciu – tak wynika z rozmaitych zapisków, które przeczytałem z zaskakującym zainteresowaniem i ochotą. Niektórzy z tych nieznanych więźniów dzielili ze mną niezwykłe zamiłowanie do piwa, whisky i makabrycznych historii. Inni zdawali się szaleńcami zapisującymi nie dzienniki, a niedorzeczne notatki absurdu (tak postanowiłem je nazywać), dziwne rozmyślania i niekończące się sprzeczności na temat obserwowanych miejsc i postaci, które potem – w sposób świadomie lub nieświadomie niejasny – próbowali przedstawić. Notatki absurdu rozpoczynały się niezrozumiałym bełkotem i nie przypominały niczego, co wcześniej widziałem lub czytałem. Zupełnie jakby były zapisane przez kogoś kierowanego szaleństwem lub innym motywem, by podważać wszelkie próby zrozumienia tego świata. Razem z notatkami w ciemnej komnacie w piwnicy znalazłem ilustracje i policyjne oświadczenia ocalałych, a także tysiące krótkich historii. Były zebrane w kupę do podpalenia, jednak zostały szybko ugaszone przez jakiś gnijący szlam. Oczyściłem komnatę i ułożyłem wszystkie historie w stosy, aby przejrzeć je później i uporządkować. Na razie nie widzę powodu, żeby usuwać je z – jak ją nazywam – Komnaty Krwi.'' ==== Zeznanie Ocalałego. Sean Dint. ==== [[File:Survivor Statement. Sean Dint.ogg|right]] ''Słuchałem przerażającego podcastu ze znajomymi… Adrienem… Mią… Tiną… Billem. Nie pamiętam, kto z nas to rozgryzł, ale zdaliśmy sobie sprawę, że historie były kodami do przekazywania współrzędnych miejsc interesujących pewną grupę. Chyba jakąś sektę. Odszyfrowaliśmy kilka historii i doszliśmy do wniosku, że ci ludzie wysyłali zaszyfrowane lokalizacje miejsc, w których ich zdaniem znajdowały się duchy. Nie kupowaliśmy tych paranormalnych bzdur i po prostu dobrze się bawiliśmy przy piciu, rozgryzaniu kodów i wyszukiwaniu odpowiednich punktów na mapach satelitarnych. Jednak kiedy okazało się, że współrzędne z jednej historii są blisko nas, pomyśleliśmy, że świetną zabawą może być sprawdzenie tego miejsca. Adrien wynajął samochód i ruszyliśmy do popadającego w ruinę szpitala psychiatrycznego. Były tam tylko zarośnięte gruzy. Pamiętam jednak tę nienaturalną czarną mgłę. Czuliśmy się, jakbyśmy byli w jakiejś innej wersji szpitala. To było bardzo dziwne. I właśnie wtedy zobaczyliśmy to… coś. Gigantycznego samuraja w masce demona czającego się w ruinach, jakby przyszedł z innego świata. Najpierw zabił Mię. Nie pamiętam, co dokładnie się stało. Zobaczyłem tylko… Zobaczyłem jej głowę turlającą się po ziemi. Nie przypominam sobie wiele… Wiem, że wyszedłem z mgły i ten demon, zjawa, czy cokolwiek to było, nie mógł za mną pójść… Jakby zablokowało go coś niewidzialnego. Niedługo potem mężczyzna nazywający się Hansem i twierdzący, że jest detektywem, przybył do mnie i zaczął zadawać pytania o to, co widziałem. Zrobił notatki. Wyglądał trochę dziwnie. Gdy usłyszał syreny policyjne, po prostu zniknął. Kiedy policja dotarła na miejsce, mgły już nie było. Odsłoniła porąbane ciała moich przyjaciół. A teraz jestem tutaj, a wy mówicie mi, że nie wiecie, kim był ten detektyw, i że chcecie, abym pokazał wam, jak złamać kod podcastu. Nie mogę, bo nie wiem! Tina umiała to zrobić, ale teraz jest pocięta na kawałki, dupki!'' ==== Notatki Absurdu. Imperator Dwight. ==== [[File:Notes From The Absurd. Emperor Dwight.ogg|right]] ''Ha! Tuńczykowa guma do żucia we wtorek! Jego wysokość Dwight w delikatnej purpurowej szacie i złotej koronce wychodzi na dziedziniec, by witać wszystkich wieśniaków dobrymi słowami i pizzą. Poddani radują się'' ==== Zwiastun Piekła. Oczy Zła. 1. ==== [[File:Harbinger Of Hell. Evil Eyes. 1.ogg|right]] ''Haddie Kaur podniosła herbatę. Pozwoliła, by parujący eliksir z kardamonem i cynamonem przepłynął przez jej gardło, i odstawiła kubek z nierdzewnej stali. Siedziała w małej dhabie niedaleko swej rodzinnej wioski Mohi. Herbata rozgrzała jej wnętrzności, jednak Haddie wciąż drżała z zimna i nieokreślonego przerażenia, które dokuczało jej niczym postać bez formy i przypominało, że nic nie jest tym, na co wygląda, i że bezimienne istoty szaleją w nocy.'' ''Odkąd pamiętała, zawsze słyszała i widziała rzeczy zza zasłony. Miała nawet niewyraźne wspomnienie dnia, w którym jej rodzice zniknęli w trakcie wakacji, gdy miała pięć lat. Zapamiętała szepty, nadchodzącą ciemność i poczucie, że w jakiś sposób znaleźli się w innej rzeczywistości. Niewiele zostało jej z tego okresu wspomnień; jedno z nich dotyczyło tego, jak zabrali ją kanadyjscy rodzice chrzestni, Roisowie, którzy wychowali dziewczynkę ze swoim synem, Jordanem.'' ''Teraz Haddie i jej starszy przyrodni brat trafili do Indii, aby nagrać materiał do swojej dość popularnej serii internetowej „Zwiastun piekła” z wujkiem Stefanem. Po wyemitowaniu jednego z odcinków o nakładających się wymiarach, które Haddie wykrywała, czuła i potrafiła badać, jeśli jej nastawienie było odpowiednie i jeśli mogła się „dostroić” (jak sama często nazywała ten proces), skontaktował się z nimi fan.'' ''Szczęście ich nie opuszczało. Tajemniczy dobroczyńca sfinansował ekspedycję po całym świecie oraz dał bratu i wujkowi Haddie dostęp do niezliczonych odległych i tajnych obszarów z udokumentowaną aktywnością nadprzyrodzoną oraz niewyjaśnionymi zniknięciami.'' ''Haddie piła herbatę, słuchając rozmów mieszkańców wioski w języku, który przypominał jej o zaginionym ojcu. Nagle na tle gwaru usłyszała znajomy głos i akcent z Quebecu. Ktoś wołał jej imię.'' ''Chwilę później Stefan wszedł do dhaby z Jordanem. „Znalazłem miejsce masakry”, powiedział. „Dokończ herbatę i zbierajmy się!”'' ''Haddie zerwała się na nogi i ruszyła za wujkiem i bratem na upalną ulicę.'' ==== Zwiastun Piekła. Oczy Zła. 2. ==== [[File:Harbinger Of Hell. Evil Eyes. 2.ogg|right]] ''„Bandytów zaatakowano z zaskoczenia w dolinie w pobliżu ruin starego fortu”, powiedział brodaty mężczyzna w turbanie. „Nie wiem, co chcecie tam znaleźć. Większość ludzi trzyma się od tego miejsca z daleka jak od zarazy”. Wpatrywał się w nastolatków, jakby byli szaleni. „Trzeba było wrócić do hotelu razem z wujem. Nie ma tu niczego oprócz oczu. Pewnie nawet teraz nas obserwują”.'' ''Haddie i Jordan nie odpowiedzieli. Nie chcieli też tłumaczyć, że wujkowi zabrakło odwagi na taką przygodę, że jest raczej producentem i że próbuje ukończyć powieść grozy, nad którą pracuje od dziesięciu lat. Zignorowali więc nerwowe mamrotanie przewodnika. Haddie przyglądała się cegłom z białego kamienia i jaskiniom otaczającym ruiny fortu. Miała dziwne wrażenie, że ktoś ich obserwuje.'' ''Przewodnik powiedział: „Oficjalna wersja historii mówi, że oddział brytyjskich żołnierzy zginął tutaj w walce z gromadą zbirów”.'' ''„A nieoficjalna?”, zapytała Haddie. Przewodnik patrzył na nią przez dłuższą chwilę. „Nieoficjalna wersja mówi, że zwrócili karabiny i miecze przeciwko sobie. Coś w tych jaskiniach pozbawiło ich rozumu”.'' ''Haddie przyjęła to do wiadomości i zamknęła oczy, a Jordan filmował ruiny i jaskinie. Dziewczyna starała się uspokoić myśli i bicie serca. Zaczęła słyszeć coraz głośniejsze wrzaski wyżynanych ludzi. Gdy otworzyła oczy, zobaczyła migające pomarańczowe widma brytyjskich żołnierzy, którzy zabijali buntowników.'' ''Jeden ze zbirów uciekał przed masakrą, a w ręce miał chyba coś ważnego. Haddie przeszła przez wspomnienie i podeszła do bandyty. Wciąż wpatrywała się w trzymany przez niego kawałek pękniętej kolumny. Mężczyzna desperacko wspinał się na skały i gruz. Pędził w kierunku pobliskiej jaskini, po piętach deptali mu żołnierze.'' ''Jordan stanął za nią. „Zobaczyłaś coś?”'' ''Haddie skinęła głową i wskazała na jaskinię, do której uciekł buntownik.'' ''Przewodnik uniósł brwi. „Czas na mnie”, powiedział i odwrócił się od rodzeństwa. „Nie żebym uważał, że wam odbiło… Chociaż tak uważam… Ale muszę wrócić do domu, zanim żona zorientuje się, że mnie nie ma. Dziś moja kolej, żeby zrobić roti i odebrać dzieci ze szkoły”.'' ''Haddie i Jordan patrzyli, jak przewodnik znika w spieczonej słońcem skalistej dolinie. Potem odwrócili się i podeszli do wejścia do jaskini. Długo wpatrywali się w ciemność w milczeniu. Jordan włączył latarkę w telefonie i gdy przygotowywali się, by wejść do środka, usłyszeli za sobą chrzęst kamieni. Brat i siostra odwrócili się powoli w kierunku wycelowanej w nich lufy karabinu.'' ==== Zwiastun Piekła. Oczy Zła. 3. ==== [[File:Harbinger Of Hell. Evil Eyes. 3.ogg|right]] ''Trzech mężczyzn mówiących starożytnym, nieznanym językiem prowadziło Haddie i Jordana przez mroczną i pozornie niekończącą się jaskinię. Drogę oświetlali sobie migającymi latarkami. Jakimś cudem wiedzieli, że Haddie miała dar, i wykrzykiwali do niej polecenia łamanym angielskim. Miała prowadzić ich do miejsca, w którym bandyta ukrył relikwię. Nie poznawała porywaczy, ale nie był to pierwszy raz, kiedy ktoś zmuszał ją, by znalazła coś dzięki swoim niezwykłym zdolnościom.'' ''Haddie szła śladem resztkowych wspomnień i szeptów, które były widoczne i słyszalne tylko dla niej. Czuła, że idą przez nachodzące na siebie światy, co w niewyjaśniony sposób wzmacniało jej umiejętności. Szła błyszczącym pomarańczowym śladem i zamarła, gdy widmowi żołnierze nagle zniknęli. Przestraszyła się, gdy zjawy powróciły i gdy usłyszała desperackie krzyki spowodowane atakiem czegoś, czego nie widziała.'' ''„Co jest?”, zapytał jeden z porywaczy.'' ''„Widzi coś”, odpowiedział Jordan, „Dajcie jej spokój”.'' ''„Oby to nie była żadna sztuczka!”'' ''Haddie patrzyła, jak niewyraźna istota rozrywa żołnierzy na krwawe kawałki. Potem potwór chwycił buntownika i zaczął go ciągnąć przez połączone ze sobą tunele. Pobiegła za umykającym wspomnieniem i wkroczyła do małej jamy. Widziała, jak bandyta wypuszcza relikwię. Bestia zaciągnęła go do mniejszego tunelu, prowadzącego zapewne do legowiska.'' ''Wspomnienia wypaliły się niczym wygasające węgielki i pokazały jamę pełną ludzkich kości ułożonych na gnijącym szlamie. Wzdrygnęła się, czując smród fermentujących organów i płynów ustrojowych. Odpędziła chmarę much sprzed twarzy. Obok jednej ze stert kości leżały wciąż ciepłe zwłoki obdarte ze skóry, bez oczu, z ustami zamarłymi w krzyku agonii. Napastnicy wpatrywali się w ciało przez dłuższą chwilę. W końcu jeden dźgnął Haddie lufą karabinu.'' ''„Kto to zrobił, do cholery?”, mruknął jeden z porywaczy z niedowierzaniem.'' ''„Musi tu być jakieś zagięcie rzeczywistości”, wyjaśnił drugi. Haddie zauważyła, że to, co sama nazywała „nałożeniem”, oni określali jako „zagięcie”. Bez wątpienia rozumieli, że istnieją inne wymiary, a ten kawałek kolumny był czymś więcej niż tylko relikwią.'' ''„Gdzie to jest?”, przywódca poganiał Haddie. „Gdzie jest relikwia?!”'' ''Zastanowiła się chwilę, po czym wskazała na stertę kości. „Ale może być też tam…”, pokazała tunel prowadzący do legowiska.'' ''„Sprawdźcie kości”, rozkazał rodzeństwu jeden z porywaczy.'' ''Jordan i Haddie uklęknęli w lepkim szlamie i zaczęli przeszukiwać kości. Przywódca odwrócił się w stronę ciemnego tunelu. Podszedł do wejścia i zaświecił latarką. Gdy dwaj pozostali porywacze rozprawiali się z muchami i zasłaniali nosy, Haddie znalazła wyszczerbiony kawałek kolumny i ukradkiem przesunęła go do Jordana.'' ''Wszyscy odwrócili się w stronę przywódcy, kiedy rozległ się nagły szczęk zębów i syk. Lider oświetlał ciemność promieniem światła z latarki, gdy nagle przelotnie zauważył przedziwną istotę z twarzą pokrytą dziesiątkami, jeśli nie setkami błyszczących czerwonych oczu.'' ''Cofnął światło na twarz potwora, który syknął i odsłonił paszczę pełną ostrych jak igły kłów. Sekundę później bestia chwyciła latarkę i wciągnęła przywódcę do legowiska.'' ''Pozostali porywacze zachwiali się, rzucili wszystko, co trzymali, i rzucili się na oślep w ciemność. Haddie natychmiast złapała porzuconą latarkę, spojrzała na brata szerokimi, przerażonymi oczami i wrzasnęła:'' ''„BIEGNIJ!”.'' ==== Zwiastun Piekła. Oczy Zła. 4. ==== [[File:Harbinger Of Hell. Evil Eyes. 4.ogg|right]] ''Jordan i Haddie pędzili przez jaskinię, a wrzaski umierających porywaczy odbijały się od ścian. „Co to było?”'' ''„Nie przyjrzałam się i naprawdę nie mam ochoty!”, odkrzyknęła Haddie. Widzieli już światło, ale przeczuwali, że nie dadzą rady. „Nie zatrzymuj się!”, krzyknęła i odwróciła się, by stawić czoło ciemności uzbrojona tylko w latarkę. ''Syczenie i gruchotanie ucichły. Nie wiedziała, co robić dalej. Zmrużyła oczy i czekała. Nagle usłyszała szczęk zębów i setka czerwonych oczu zaczęła się do niej zbliżać.'' ''Haddie cofnęła się i upadła na ziemię obok szkieletu trzymającego kukri w jednej ręce i rewolwer w drugiej. Natychmiast wyrwała bronie z kościstych dłoni i wstała, drżąc.'' ''Potwór zbliżał się, sycząc i szczękając. Jego przeraźliwe oczy wpatrywały się w nią. Haddie widziała długie ramiona i palce ze szponami wielkimi jak noże. Podniosła rękę i wycelowała w głowę stwora. Pociągnęła za spust i…'' ''Nic się nie stało.'' ''Setka oczu spojrzała na rewolwer, potem znowu na Haddie.'' ''„Cholera”.'' ''Potwór syknął i zaatakował z rykiem. Haddie zrobiła unik. Ogromne szpony świsnęły jej nad głową i uderzyły w ścianę. Kawałki skał i kamieni spadły na dziewczynę.'' ''Pokryta gruzem Haddie podniosła się i zaczęła uciekać przed bestią. Odwróciła się w unoszącym się kurzu i instynktownie poczuła nadchodzący atak, zanim faktycznie nastąpił. Jednym szybkim pchnięciem odcięła dłoń potwora ostrzem kukri. Monstrum wydało okropny pisk.'' ''Haddie wykorzystała okazję, aby zadać cios w głowę, jednak stwór odchylił się i ostrze trafiło w kamienną ścianę. Kukri wypadło jej z ręki. Dziewczyna skoczyła na ziemię, gdy potwór znów rzucił się naprzód.'' ''Haddie odruchowo chwyciła kamienną płytę. Bestia zaatakowała, ale chybiła i ponownie uderzyła w ścianę. Dziewczyna bez wahania uderzyła płytą w oszołomiony łeb. Rozległ się okropny trzask, którego miała jeszcze długo nie zapomnieć.'' ''Potwór przewrócił się, a Haddie w przypływie adrenaliny zaczęła tłuc go po głowie i oczach. Gdy nie zostało już nic oprócz lepkiej, ciepłej miazgi, wypuściła z ręki pokryty krwią kamień i usiadła, żeby ochłonąć. Nie zdążyła jednak dobrze złapać oddechu, gdy usłyszała w ciemności narastający dźwięk szczękających zębów.'' ''Ze zrezygnowanym westchnieniem Haddie podniosła się na nogi. Jej ciało przeszywał strach, szczękanie i syczenie stawały się coraz głośniejsze. Zacisnęła zęby, gdy tysiące czerwonych oczu rozjarzyły się w atramentowej czerni jaskini. Zrobiła kilka kroków w tył, a potem obróciła się na pięcie i zaczęła biec!'' ==== Zwiastun Piekła. Oczy Zła. 5. ==== [[File:Harbinger Of Hell. Evil Eyes. 5.ogg|right]] ''Haddie biegła w stronę wyjścia z jaskini, a miliony oczu i szczękających zębów pędziły za nią. Czuła za sobą wymachy rąk, ale nie zwalniała. Wyskoczyła z jaskini, w chwili gdy jeden z potworów rzucił się na nią. Wytoczyła się z jaskini, a bestia uderzyła w niewidzialną barierę w miejscu, w którym kończyło się nachodzenie wymiarów. Haddie odwróciła się i zobaczyła czarne wejście do jaskini wypełnione wściekłymi czerwonymi oczami.'' ''Jordan podszedł do niej z tyłu. „Piekielna Haddie znów w akcji”, powiedział ze śmiechem.'' ''Haddie spojrzała na brata gniewnie. „Nie nazywaj mnie tak”, powiedziała szorstko. Choć nie miał na myśli niczego złego, to przezwisko, a także przydomek „Zwiastun Piekła” nadały jej inne dzieci, bo pech, dziwne zdarzenia i niewyjaśnione wypadki przytrafiały jej się bez przerwy. Lata terapii dały jej siłę, by zaakceptować swoje zdolności i odważnie nadać własnemu programowi tytuł „Zwiastun piekła”.'' ''Wykończona Haddie usiadła na rozgrzanym słońcem kamieniu i patrzyła, jak czerwone oczy powoli znikają w ciemnościach jaskini. „Udało ci się nagrać potwora kamerą w koszuli?”'' ''Jordan pokręcił głową i usiadł obok niej. Nie sądziła, że mu się uda, ponieważ stworzenia i relikty z innych światów nie rejestrują się i często pozostawiają zamazane kształty lub usterki.'' ''Jordan westchnął i przekazał Haddie relikwię, którą udało im się odnaleźć. „Co o tym myślisz?”'' ''Haddie dotknęła przedmiotu i poczuła wielką tajemnicę. Okiem umysłu zobaczyła zakapturzone postacie ukrywające elementy tej samej kolumny w innym świecie. Wzruszyła ramionami i zachowała wizję dla siebie. Wyciągnęła telefon i dała go Jordanowi. Umieścił ją w kadrze i dał znak, że nagrywa.'' ''Haddie odchrząknęła, otarła czoło z potu i sadzy, spojrzała w obiektyw i zwróciła się do fanów w internecie:'' ''„Mam na imię Haddie i urodziłam się dotknięta cudowną klątwą. Całe życie przydarzają się mi dziwne i niespotykane rzeczy. Kiedy miałam zaledwie dwanaście lat, zdałam sobie sprawę, że potrafię dostrzegać niewyjaśnione wydarzenia i miejsca z innego świata”.'' ''Zatrzymała się na chwilę, aby uspokoić łomoczące serce. Opanowała strach, przypomniała sobie, że ma program do sprzedania, i dodała do głosu energii i werwy. „Co musicie wiedzieć o Indiach? To tutaj dorastał mój ojciec i tutaj stoję teraz, aby zbadać miejskie legendy tego niezwykłego kraju”.'' ''Haddie zastanowiła się nad kolejnymi słowami.'' ''„Nasza przygoda rozpoczyna się w północnych Indiach, w dziwnym miejscu nazywanym przez mieszkańców Oczami lub Doliną Oczu Zła, w którym setki osób zniknęły lub zginęły – w tym oddział brytyjskich żołnierzy w XIX wieku. Co się z nimi stało? Gdzie się podziali? Czy prawdziwe są doniesienia o zamieszkującym jaskinię demonie z oczami dookoła głowy przepalającymi duszę?'' ''Haddie wpatrywała się przez chwilę w kamerę. Chciała odpowiedzieć „tak” na każde z pytań, jednak uznała, że lepiej pozostawić je widzom do interpretacji. Po dramatycznej przerwie dokończyła: „Zobaczcie, co odkryliśmy. Sami oceńcie dowody i zdecydujcie, czy opowieści o Oczach Zła w Himalajach są prawdziwe”.''
Opis zmian:
Należy pamiętać, że wkład na Dead by Daylight Wiki jest udostępniany na licencji CC BY-NC-SA
Anuluj
Pomoc w edycji
(otwiera się w nowym oknie)
Reklama