Edytujesz Tom 6 - Rozbieżność (sekcja)

==== Wspomnienie 914 ====
[[File:Memory 914.ogg|right]]
''Sally ma wrażenie, że ściany przytułku się na niej zaciskają. Szepty szaleńców przeciskają się przez pęknięcia. Zastanawia się, jak długo może iść tym korytarzem, czy on kiedykolwiek się kończy. Przechodzi obok Katatonicznego Chłopca siedzącego na wózku i wpatrującego się w ściany. Ten zerka w jej kierunku, chociaż jego oczy zdają się widzieć przez nią. Czy rozpoczęła się próba? Chłopak wydaje z siebie okrzyk, przerywa, jakby sam siebie przestraszył, i zaczyna się śmiać.''

''Harvey Kavanagh, Gruby Dyżurny, wyłania się z pokoju pacjenta i uśmiecha się do niej. Skóra na jego szyi błyszczy od potu i buja się, gdy mężczyzna idzie. Gruba warstwa włosów zakrywa jego ramiona i zawija się za kołnierz koszuli. Jego oczy wędrują od stóp Sally w górę i zatrzymują się na jej klatce piersiowej. Wtedy mężczyzna zdaje sobie sprawę, że Sally go obserwuje. Szybko zaczyna badać wzrokiem podłogę i nerwowo oblizuje wargi.''

''Dalej Paskudna Dziewczyna podskakuje z gracją i cieszy się swoim pierwszym od miesiąca dniem bez pasów. Nuci przyjemną melodię i prowadzi rękę po ścianie. Gdy Sally się zbliża, dziewczyna pochyla głowę. Wydaje z siebie długi, gardłowy dźwięk i obciąża przeponę, aż wymioty wylewają się na podłogę. Zadowolona z siebie uśmiecha się i podskakuje dalej.''

''Sally idzie przed siebie. Nie ma zamiaru sprzątać bałaganu. Widzi Bosego Imbecyla przy schowku na miotły. Grube strumienie krwi ciekną z jego ust. Niezwykle rytmicznie uderza szczęką sześć razy we framugę drzwi, dłubie w dziąsłach i wyrywa ząb. Spogląda na Sally, jakby była najdziwniejszym widokiem w jego życiu.''

''Sally patrzy na korytarz ciągnący się bez końca. Zatrzymuje się, w końcu akceptując to, co cały czas starała się tłumić. Choroba nie może się dalej rozprzestrzeniać.''