Edytujesz Tom 6 - Rozbieżność (sekcja)

==== Wspomnienie 910 ====
[[File:Memory 910.ogg|right]]
''Sally znowu siedzi w pokoju Szalonej Kobiety. W różnobarwnych oczach pacjentki w blasku słońca wydaje się błyszczeć współczucie, jednak jej słowa są ostre. Źle wyszło z wczorajszą krwawą awanturą. Tacy chłopcy są stworzeni w określony sposób. Nie są dostosowani do społeczeństwa. Ten duży, grubiański, nie ma co do tego wątpliwości. I ten drugi… Och, ten dobrze się ukrywa. Ale spojrzałaś na jego nazwisko? To wyjaśnia wszystko.''

''Sally zmusza się do myślenia o spokojnym jeziorze, liliach, ale… wszystko, co widzi, to mroczne ściany ośrodka i zakrwawione bandaże. Nie ma żadnych delikatnych powiewów, które odwróciłyby jej uwagę – jedynie drążący głos Szalonej Kobiety. Nie masz męża, droga pielęgniarko? Kojarzę artykuł w gazecie. Przysięgam, że płakałam nad jego nieszczęśliwą śmiercią. Mielibyście piękne dzieci. A teraz jesteś tutaj, wdowa z czystymi genami. Służysz plugastwu tego świata. Cóż za niefortunny zwrot zdarzeń.''

''Sally wstaje, zostawia bandaże zawiązane w połowie. Idzie w kierunku drzwi, powłócząc nogami. Stara się odrzucić myśli, wie, że nie powinna o tym myśleć, jednak… To takie okrutne. Jej miłość byłą czysta, jej mąż był czysty, a ci, którzy mieszkają w tych murach, są dalecy od jakiejkolwiek czystości. Tak, te chore, powykręcane potwory otrzymują troskę i uwagę należną mężczyźnie, którego straciła.''

''Z trudem łapie powietrze. Wzrok jej się rozmazuje. Chce uciec, ale wie, że to bez sensu. Nieważne, dokąd pójdzie – i tak w końcu trafi tutaj. Spośród burzy myśli przebija się jeden przebłysk: to nie ona trzyma szaleńców w tym budynku. To szaleńcy trzymają ją.''

''Pada na twardą podłogę.''