Edytujesz Tom 6 - Rozbieżność (sekcja)

==== Wspomnienie 908 ====
[[File:Memory 908.ogg|right]]
''Sally nie stara się nawet kryć zniesmaczenia uśmiechem Szalonej Kobiety. Krytykujesz innych pacjentów za to, że nie wnoszą niczego do świata, a co dajesz od siebie? Szalona Kobieta niczym marionetka podciąga się na swoich pasach i siada dziwacznie na łóżku. Daję temu światu więcej niż tysiąc misjonarzy. Gdy zobaczyłam chorego, nie rozpieszczałam go, nie dokarmiałam, nie wycierałam łez z jego oczu, ale oczyszczałam go! Szalona Kobieta widzi, że zwróciła uwagę Sally. Jeśli chcemy, by ludzkość przetrwała, musimy o nią dbać, droga pielęgniarko. A jednak pozwoliliśmy, żeby infekcja się szerzyła. Dowody można znaleźć za tymi murami. Szalona Kobieta robi przerwę, aby jej uwaga wybrzmiała. Piski i jęki chorych umysłowo pacjentów wciąż rozbrzmiewają na korytarzach.''

''Sally czuje, że jej zdenerwowanie narasta z każdym dobiegającym jej uszu hałasem. Nie ma ochoty się kłócić, jednak nie może oprzeć się poczuciu obowiązku. Czy ty też nie jesteś za tymi murami? Nie czyni cię to częścią infekcji? Szalona Kobieta uśmiecha się, jakby spodziewała się tego pytania. Jestem rozwiązaniem umieszczonym wśród zarażonych. Podobnie jak ty byłam pielęgniarką. Jednak nie służyłam pacjentom, a większemu dobru. Jednym prostym zastrzykiem usuwałam słabość z puli genów. Oglądałam ich agonię i wiedziałam, że moje działania są poparte nauką, której tak niewielu jest w stanie zaufać. A wiesz, jak sąd nazwał moje logiczne postępowanie? Szaleństwem!''