Edytujesz Tom 6 - Rozbieżność (sekcja)

==== Wspomnienie 906 ====
[[File:Memory 906.ogg|right]]
''Dziś wieczorem w przytułku jest czas wolny i Sally robi to, co zrobiłaby każda osoba przy zdrowych zmysłach – skupia się na tym z wszystkich sił. Ciężar w jej piersi topnieje i pozwala na wzięcie jednego spragnionego oddechu. Zapach potu i zakurzonej pościeli zostaje w jej umyśle zastąpiony wspomnieniami pomidorów i świeżej ziemi. Stopy niosą ją korytarzem, obcasy stukają i odbijają się w cieniach. Nie dopuszcza do siebie widoku plam na ścianach ani pęknięcia szyby w oknie. Mogłaby wyciągnąć je z pamięci, ale w tej chwili dla niej nie istnieją.''

''Gdy Sally dociera do końca korytarza, zagląda do pokoju oświetlonego światłem księżyca przecinającym podłogę. Mała dziewczynka, która siedzi na łóżku, wzdryga się na widok zbliżającego się cienia. Dopiero gdy Sally wchodzi w światło, dziewczynka puszcza ściskaną pościel. Sally uśmiecha się do niej z sympatią… Bojaźliwa Dziewczynka. W aktach ośrodka jej imię to Marion, jednak personel nadaje przydomek każdemu pacjentowi. Katatoniczny Chłopiec, Spocony Dziwak, Bojaźliwa Dziewczynka. Ich cała osobowość opisana dwoma słowami.''

''Sally siada na brzegu łóżka i zaczyna związywać suche i zniszczone włosy Bojaźliwej Dziewczynki w warkocz. Czy byłaś dzisiaj w pokoju wspólnym? Bojaźliwa Dziewczynka ściska poduszkę. Zostałam tutaj. Po korytarzu niesie się lekki jęk. To pierwsza oznaka, że spokój zostanie za chwilę przerwany. Sally stara się za wszelką cenę to ignorować i w dalszym ciągu przeplata włosy. Czy wiesz, że ten pokój ma krzesło przy oknie? Możesz zobaczyć ptaki budujące gniazdo na drzewie. Bojaźliwa Dziewczynka spogląda na korytarz. Spina ramiona i nasłuchuje jęczenia w oddali. Sally delikatnie pociera jej ramię i bez słów okazuje jej wsparcie. Siedzą przez krótką chwilę, aż na korytarzu rozlega się wrzask.''