Edytujesz Tom 1 - Przebudzenie (sekcja)

==Claudette Morel: 8. Urodziny Claudette==
===Wspomnienie 1087===
[[File:Memory 1087.ogg|right]]
''Claudette ma siedem lat i czuje się samotna. Bardzo samotna. Tak, rodzice ją kochają. Tak, chcą dla niej jak najlepiej. Ale świat jej nie chce — albo przynajmniej sama tak uważa. Chce się po prostu dopasować — w szkole, wśród kuzynostwa, wśród członków drużyny. Jednak dopasowanie się nie jest tak łatwe, jak bycie jak pozostali. Jest inna i zdaje sobie z tego sprawę. Czuje się powolna, obojętna, niewystarczająco bystra, aby zrozumieć nauczyciela i być na równi z resztą klasy. Bibliotekarka nazywa ją „opóźnioną”. Jąka się, gdy mówi. Czasem traci dech w piersiach i nie potrafi rozpoznać, kiedy mówi zbyt głośno. Jednak przede wszystkim zawstydza ją nauczyciel. Mówi, że zawsze buja w obłokach. Zejdź z obłoków, Claudette! Ale dziewczynka nie może na to nic poradzić. Zwiedza wielkie ogrody i podziwia kolorowe owady w nowych, dziwnych światach.''

===Wspomnienie 1088===
[[File:Memory 1088.ogg|right]]
''Claudette odczuwa więcej niż inni. Dużo więcej. Na przykład wstyd, że nie była zaproszona na żadne przyjęcie urodzinowe. Rodzice codziennie pytają ją, z kim bawiła się podczas przerwy, a ona zawsze spuszcza głowę i mówi, że nie chce rozmawiać. Nauczyciel mówi, że lubi bawić się sama. Nawet nie tyle bawić, co gromadzić i obserwować rzeczy. Kwiaty, chwasty, żuki, dżdżownice, kamienie. Niektóre dzieci po prostu lubią być same. Każdego dnia rodzice pytają ją o znajomych, a wtedy wstyd powraca. Chcą, żeby miała przyjaciół. Proszą o listę imion na jej urodziny. Ale ona nie ma takiej listy. Nie ma nawet jednego imienia.''

===Wspomnienie 1089===
[[File:Memory 1089.ogg|right]]
''Claudette obserwuje żuka, podczas gdy jej rówieśnicy ścigają się na podwórku. Chce się pobawić, ale nikt nie chce przebywać w jej towarzystwie. Nie chce o tym myśleć — myślenie boli. Przypomina jej o tym, że znowu zawiedzie matkę. Mama chce po prostu, aby miała przyjaciela. Ale nawiązywanie przyjaźni nie jest łatwe. Nie dla Claudette. Bardzo chce, aby było to dla niej tak proste jak dla innych. Chciałaby mieć przyjaciela, aby rodzice mniej się martwili. Może nawet byliby dumni. Może powinna zrezygnować ze swojej pasji do żuków i kwiatów. Może to coś da i wtedy stałaby się jak inne dzieci. Jednak potrzeba badania i zbierania jest silna — jest jej nieodłączną częścią.''

===Wspomnienie 1090===
[[File:Memory 1090.ogg|right]]
''Claudette uwielbia zbierać różne przedmioty i wie, że dlatego wiele osób twierdzi, że jest dziwna. Ojciec mówi jej, że jest idealna. Opowiada, że człowiek o nazwisku Darwin też zbierał owady i rośliny. Tak jak ona miał niezwykłą wyobraźnię. Często rozmyślał nad pomysłami, aż w końcu wpadł na wyjątkową teorię! Ojciec wyjaśnia teorię, a Claudette rozumie. Mężczyzna potrafi opowiadać o skomplikowanych sprawach w łatwy sposób. Darwin. Claudette podoba się to nazwisko. Uśmiecha się. Wpatruje się w ulubionego niebiesko-zielonego żuka i daje mu na imię… Darwin.''

===Wspomnienie 1091===
[[File:Memory 1091.ogg|right]]
''Mama Claudette płacze. Jest smutna, ponieważ jej córka ma problemy w szkole. Jej oceny pogorszyły się. Kobieta nie rozumie, gdzie popełniła błąd. Ojciec mówi, że nie robi niczego złego. Twierdzi, że Claudette myśli inaczej i że to nie problem. Mama nie chce, żeby Claudette zbierała rośliny i owady. Tata mówi, że właśnie to jest w niej najlepsze i że nie chce dziecka, które idzie za tłumem. Broni jej. Mówi matce, że największe skarby tego świata pochodzą od tych, którzy się nie dostosowali, którzy nie byli normalni i nie dopasowywali się do przestarzałych norm. Tołstoj. Tesla. Einstein. Szekspir. Matki to nie obchodzi. Z jej ust wyrywa się jęknięcie. Nie chcę, żeby powtarzała rok.''

===Wspomnienie 1092===
[[File:Memory 1092.ogg|right]]
''Claudette ukrywa się pod kołdrą i udaje, że śpi. Udaje, że nie słyszy wrzasków. Jej mama chce znaleźć dla niej pomoc, a ojciec nie chce jej izolować. Ma rację — będą się z niej śmiali. Jakoś sobie ze wszystkim poradzi, obiecuje. Jej zastępcza nauczycielka, pani Cahil, pomaga jej dużo bardziej niż poprzednia nauczycielka, która zawsze mówiła jej, że buja w obłokach. Ojciec twierdzi, że stres jest najgorszy dla rozwijającego się mózgu dziecka. Zostawcie ją! Dajcie jej rosnąć we własnym tempie! Stres kurczy mózg. Niszczy pewność siebie. Zabija kreatywność. Tata nie chce, żeby uczyła się podczas przerwy. Właśnie wtedy jest czas na prawdziwy rozwój nieograniczony presją testów i strachem przed popełnianiem błędów.''

===Wspomnienie 1093===
[[File:Memory 1093.ogg|right]]
''Mama Claudette cieszy się z lepszych ocen córki. Jeden nauczyciel, a jak wiele może zmienić. W szczególności ten nauczyciel — pani Cahil. Inne dzieci mówią, że jest dziwna. Ale pani Cahil nie jest dziwna. Ona po prostu wie, o co chodzi. Rozumie, ponieważ sama miała problemy z nauką. Dlatego tak bardzo stara się pomóc Claudette w zrozumieniu, o czym mówi na lekcji, bez izolowania jej od reszty klasy.''

===Wspomnienie 1094===
[[File:Memory 1094.ogg|right]]
''Claudette jest szczęśliwa, ponieważ nowa nauczycielka naprawdę jej pomaga. Codziennie uczy się nowych rzeczy. Oprócz faktów i słownictwa uczy się, jak się uczyć. Dowiaduje się, w jaki sposób zdobywa wiedzę — to jest najważniejsze. Jednak nauczycielka robi coś jeszcze. Rozmawia z nią. Rozmawia z nią o jej „problemie” oraz o tym, że jej „problem” jest tak naprawdę zaletą, jeśli tylko nauczy się radzić sobie w systemie, który nagradza najsprytniejszych kosztem wszystkich innych. Systemie, który nie toleruje ryzykowania i popełniania błędów, choć właśnie te dwie rzeczy są potrzebne do nauki. Nauczycielka mówi, że Claudette ma pasję, a pasja jest wszystkim.''

===Wspomnienie 1095===
[[File:Memory 1095.ogg|right]]
''Claudette wie, że nie jest taka jak inne dzieci i wcale nie musi być. Sprawy takie jak „norma” i „wzorowy uczeń” jej nie dotyczą. Doskonałość jest więzieniem dla myślących inaczej, a jej nauczycielka ją wyzwoliła. Oceny ma coraz lepsze i zbliża się test. Pisze, wizualizuje i wyobraża sobie wszystko, co musi zapamiętać, i jakoś to działa. Odpowiedni nauczyciel w odpowiednim czasie potrafi zdziałać cuda.''

''Jej rodzice są dumni. Bardzo dumni. Jednak mama nadal chciałaby, żeby miała przyjaciół. Żeby lubiły ją inne dziewczyny. Rodzice kłócą się w innym pokoju, co dać jej na urodziny. Mama chce kupić nową lalkę. Tata myśli raczej o czymś bardziej związanym z owadami, roślinami i bakteriami. Ten pomysł nie podoba się mamie, jednak tata broni córki. Zaakceptuj ją taką, jaka jest! Nie próbuj jej zmieniać!''

''Matka milknie. Nagle zaczyna płakać i mówi, że nie chce, żeby ktoś znęcał się na Claudette w szkole, tak jak znęcał się nad nią. Claudette robi wielkie oczy. Pierwszy raz w życiu zdała sobie sprawę… że jej matka też myśli inaczej.''

===Wspomnienie 1096===
[[File:Memory 1096.ogg|right]]
''Claudette skończy jutro osiem lat. Powinna się cieszyć. Powinna się emocjonować. Powinna odliczać godziny, minuty, sekundy… Ale tak nie jest. Obawia się chwili, w której będzie musiała otworzyć prezent. Co roku to samo. Lalki. Modele. Biżuteria. Nic, co miałoby dla niej jakiekolwiek znaczenie. Może w tym roku uśmiechnie się i będzie udawała, że wcale nie chciała szkła powiększającego, kolekcji kamieni lub książek botanicznych. Może… Tak będzie łatwiej. Może dzięki temu mama będzie się o nią mniej martwiła. Sprawienie jej radości dobrymi ocenami było przyjemne. Naprawdę przyjemne.''