Edytujesz Tom 1 - Przebudzenie (sekcja)

== Alchemik: Głód ==
===Wspomienie 1746===
[[File:Memory 1746.ogg|right]]
''Porusza się przez śmierć i zniszczenie pustki. Nie pamięta swojego imienia, wszystko jest rozmazane. Czuje ból w żołądku. W ramionach. W żyłach. Musi… Musi znaleźć jeden z tych… kwiatów… Nektar… Słodkie serum, które daje… siłę. Siłę… Ale do czego? Pamięta… zabójców. Eksperymentowanie na nich. Dlaczego? Dlaczego na nich eksperymentował? Nie pamięta… Spowodował mnóstwo cierpienia, ale nie żałuje. Nie wie nawet, czy powinien żałować. Czuje tylko ból w żołądku…''

===Wspomnienie 1747===
[[File:Memory 1747.ogg|right]]
''W przebłyskach widzi Doktora — jego krzyki i agonię. Eksperymentowanie na nim, jak na wielu innych. Gdzie? Nie tutaj. Gdzieś indziej. W innym świecie. Wszyscy ci… ocalali… porzuceni z innych światów… Skąd to wie? Nie pamięta… Pamięta eksperymenty. Co starał się zrozumieć? Nektar? Serum? Odpowiednią dawkę? Odpowiednią dawkę do stosowania… bez robienia sobie krzywdy. Za późno.''

===Wspomnienie 1748===
[[File:Memory 1748.ogg|right]]
''Czuje pragnienie. Nie chodzi o napoje. Nie pragnie też rozmowy ani rozrywki. Chodzi o kwiat. Jeden kwiat. Serum. Wie, że Byt go obserwuje. Jest tego pewny. Czuje to w kościach. Nie chce zostać wysłany na kolejną próbę. Nie chce cierpieć ani powodować cierpienia. W jakim celu? To właśnie największa tajemnica. Chce zrozumieć to miejsce. Bardzo. Jednak czuje, że ta wiedza doprowadziłaby go do szaleństwa. Szaleństwo… Właśnie tym jest to miejsce — uosobieniem szaleństwa. Nie chce być zabrany na kolejną próbę. Chce wrócić do domu. Musi wrócić do domu. Dlatego badał serum. Dało mu wiedzę. Ale na jaki temat? Nie pamięta…''

===Wspomnienie 1749===
[[File:Memory 1749.ogg|right]]
''Dom… Nie pamięta nawet, gdzie to jest. Pamięta tylko Pustkę. Setki, może tysiące porzuconych ocalałych. Nie są martwi. Nie są też żywi. To coś innego. Żyją, ale umarli w środku. Wypaleni. Bez emocji. Bezużyteczni dla Bytu. Pamięta… Pamięta wyjście z Pustki, znalezienie kwiatu… Czy ten kwiat był jego zbawieniem? Czy był jego drogą ucieczki? Pada na kolana i krzyczy w otchłań, a ta odpowiada… ciszą — ogłuszającą ciszą. Zwija się. Klęka. Potrzebuje serum…''

===Wspomnienie 1750===
[[File:Memory 1750.ogg|right]]
''Zgubił się. Nie wie, gdzie jest. Widzi macki sięgające ku niemu z mgły i wie, że nie są prawdziwe. Nic tu nie jest prawdziwe. Traci zmysły, o ile jeszcze ich nie postradał. Oczy go oszukują. Widzi gigantyczne, bezimienne istoty nachylające się nad nim. To nie ma znaczenia, nie są prawdziwe. Nic nie jest prawdziwe. Pragnienie go ogłupia i męczy. Zrobiłby wszystko, żeby znowu to poczuć. Wszystko. Nawet… wróciłby do prób. Tak. Rozrywałby ocalałych i zabójców na strzępy kończyna po kończynie, aby znowu to poczuć. Zaczyna mamrotać słowa pod nosem. Obiecuję… Jeden kwiat… Jeden kwiat… a zrobię wszystko…''